Konie reńskie, czyli zwierzęta z Nadrenii
Konie reńskie są spokrewnione z zimnokrwistymi końmi belgijskimi. Wywodzą się z Nadrenii, a ich rasa ma już ponad sto lat. Miejscowe konie westfalskie oraz saksońskie dały początek koniom reńskim. W XIX wieku zaprzestano hodowli krzyżówki reńsko-belgijskiej, a skupiono się na tworzeniu czystej rasy. Do typowych cech konia reńskiego zaliczamy silną szyję, a także mocny tułów. Jego klatka piersiowa jest nie tylko szeroka, ale i głęboka. Koń reński stąpa na umięśnionych kończynach. Silne są przede wszystkim jego kończyny tylne.
Mimo iż jego nogi są krótkie, są zarazem mocne. Konia reńskiego cechuje krótki wykrok. Jest to koń średniego wzrostu, który osiąga wielkość od 150 do 165 centymetrów. Konia reńskiego poznamy po silnym i umięśnionym ciele, które jest podobne do budowy konia belgijskiego. Najczęściej możemy spotkać konie o ubarwieniu kasztanowatym lub chrapy. Okolice brzucha są znacznie jaśniejsze. Z kolei ogon i grzywa koni reńskich są zazwyczaj kare. 20.